Het was lang geleden dat ik een afspraak met Meesteres Manja had, de eerste die mij inwijdde in het genoegen van pijn. Te lang geleden, zo bleek aan het eind, want och wat was het heerlijk, en gezellig, en pijnlijk, en lekker.
Ik kwam op een rustige donderdagavond, vlak voor ik met een paar vrienden een weekend weg zou gaan. Mogelijk saunabezoek met die vrienden was inbegrepen, dus sporen konden helaas niet.
Slavin Tara deed me open. In de bar kletsten we even gezellig over een film die ik gezien had waarbij een vrouw de strakke elastiekjes van de illustrator over haar tepels gezet kreeg. Of dat misschien ook iets voor haar was? En dat Manja waarschijnlijk de illustrator op mijn ballen zou gebruiken.
Even later kwam Manja binnen, even mooi als altijd, met een prachtig nieuw kapsel en gehuld in zeer sexy en blote hotpants en beha met wat gaas her en der. Zoals altijd een lust voor het oog.
We hebben maar een hele korte intake gedaan; per slot van rekening kenden we elkaar al bijna 5 jaar. Ik realiseer me dat ik nu al bijna 5 jaar bij Meesteres Manja kom. Dat ik eigenlijk – op een heel enkele keer na – heel tevreden weer weg ga, dat het heel vaak veel verrassender of anders is dan ik dacht, maar altijd intens en zorgvuldig, spannend en uitdagend. En of het lekker is? Lekker is niet het goede woord, maar fijn en bijzonder is het wel!
We gingen naar zolder. Ik kleedde me uit en mocht van Manja zelf de veters die ik een paar uur daarvoor om mijn ballen gebonden had (om me alvast lekker in de pijn-sfeer te brengen) losmaken. Dat viel alweer mee. Zascha heeft de neiging die er in één ruk af te trekken.
We gingen naar de douche. “Na de douche zie ik je op je knietjes terug” zei ze. Nu ben ik niet onderdanig, maar tegenspreken hoeft ook niet zo. Ik loste het op door met mijn billen naar haar toe te gaan liggen, maar wel met mijn zak naar achteren getrokken, zodat mijn ballen ‘in de aanbieding’ waren.
Ze liet me opstaan, bracht me naar de witte kamer en liet me voorover bukken. Ze deed de hele brede humbler om mijn ballen en zei: “Kom maar mee naar boven”.
Ik strompelde langzaam achter haar aan. Die humbler is toch wel een manier om je goed in de stemming te brengen. Hij doet pijn, dwingt je om na te denken over je nederige positie. Op zolder moest ik een matras in het brede deel van de zolder leggen en er op mijn rug op gaan liggen. Manja deed me een paar grote voet- en enkelboeien om en liet de katrol naar beneden zakken. Ze maakte een stang aan mijn voetboeien vast en hees mijn voeten een eind omhoog. Vervolgens moest ik mijn armen spreiden en werden die ook vast gezet. Daarna gingen mijn voeten verder omhoog totdat mijn billen de grond niet meer raakten. Ik lag hing als een soort gekruisigde man (het was vlak na Pasen tenslotte) half in de lucht. Manja bond mijn benen heel strak bij elkaar. Mijn ballen frommelde ze net een beetje tussen mijn benen door naar achteren. Uiteraard zette ze een paar klemmen op mijn tepels.
Ze pakte een cane en begon op mijn billen, dijen en als ze ze kon raken mijn ballen te slaan. Steeds harder. Ik kreunde, maar vooral van genot en verzuchtte: ”Oh, wat is dit lekker. Wat jammer dat ik geen sporen kan hebben.” Ze probeerde mijn ballen verder naar achteren te trekken om daar ook op te kunnen slaan, maar dat ging niet goed. Ze moest mijn benen iets losmaken. Toen kon ze mijn ballen beter martelen: slaan, met een pollepel, knijpen, alles. De hele sessie was trouwens nogal gericht op mijn ballen, maar jullie weten inmiddels dat ik dat niet erg vind. Wat ik wel even moeilijk vond, was dat ze de tepelklemmen door sterkere verving.
Manja liep naar haar tasje met spullen: “Dus jij had in je mail geschreven dat je graag wilde dat ik de ball-crusher zou gebruiken. Nou, hier is hij (of is het een zij) dan. Ze liet mijn benen zakken en maakte mijn voeten iets los.
De ball-crusher is een grote cilinder, ongeveer 8 cm in doorsnee en 10 centimeter hoog. Hij bestaat uit drie delen: een schijf met een gat in het midden waar je ballen doorheen gefrommeld worden. Een grote cilinder die daarop gezet wordt is het tweede deel, en een platte schijf die in die cilinder past en aangedraaid kan worden als derde. Het geheel wordt met inbusboutjes aan elkaar gezet, en niet iedereen krijgt dat voor elkaar. Manja wel.
Ze bond eerst mijn ballen af met een touwtje (“anders ontsnappen ze”), en frommelde mijn ballen door de eerste schijf. Vervolgens zette ze de cilinder erop vast. En toen was het een kwestie van de aandraaischijf erin zetten en draaien. Steeds een beetje strakker. Dan liet ze me even wennen, en dan weer strakker. Dan de cilinder iets loslaten waardoor er ruimte ontstaat, en dan weer strakker. Op twitter (@meesteresmanja) staan wat foto’s van dit proces. Jullie vinden me misschien gek, maar ik vind het heerlijk. De langzaam toenemende pijn, die uit begint te stralen naar je nieren. Dan weer iets bevrijding, even op adem komen, en dan nog strakker. Ze zag dat ik het ondanks het genot van de pijn toch wel zwaar had en ging even een glaasje water voor me halen. Daar lag ik dan met een cilinder die mijn ballen bijna tot moes plette, te wachten op nog meer pijn.
Ze draaide weer lekker door en opeens had ik minder pijn. Na wat zoeken kwamen we erachter dat er één baal ontsnapt was. Toen kon Manja het natuurlijk niet laten nog even door te draaien en die ene bal nog even te martelen.
Toen ze hiermee klaar was mocht ik kiezen: electrosounds of de elastrator. Sounds ben ik niet zo van; het is wel fascinerend om te zien hoe zo’n staaf je eikel en pisbuis in verdwijnt, meer dan 10 centimeter ver, maar echt pijn doet het niet. Electrosounds schijnt dat wel te doen, maar eigenlijk vond ik de elastrator nog spannender. Het was ook alweer een tijd geleden dat Zascha die op me gebruikt had.
Ik mocht nog een keus maken: elke bal apart, of samen.
Voor wie niet weet wat de elastrator is: je kan ze gewoon kopen bij de Boerenbond. Ze worden gebruikt om geiten te castreren. Het zijn tangen met 5 nippeltjes. Om die nippeltjes doe je een heel strak elastiekje (ongeveer 3 mm doorsnee, en dat rek je uit. Daar frommel je dan ballen (van een geit of van een man) doorheen en dan schuif je het elastiek van de nippeltjes af. Dat doet heel veel pijn. Omdat er geen bloed meer naar je ballen kan sterven die langzaam af. Langer dan een kwartier moet je het elastiek ook niet laten zitten. Om het elastiek makkelijker weer los te maken doe je er een touwtje tussen, zodat je iets ruimte kunt creëren om er eventueel een punt van een schaar tussen te zetten en het elastiek los te knippen (of een andere methode, zo zou ik ontdekken).
Er zijn twee manieren om het elastiek te bevestigen: een om elke bal apart, en een om je zak heen, zodat je ballen bij elkaar blijven. Als je elke bal apart doet is het pijnlijker, omdat er minder ruimte overblijft.
Omdat mijn ballen al flink veel te lijden hadden gehad, koos ik voor samen. Of dat nou zo verstandig was?
Manja is er heel handig in, binnen een halve minuut zat het elastiek om mijn zak heen. Het deed veel pijn, maar het was te dragen. Vervolgens begon ze langzaam mijn pik en ballen te masseren, en me heerlijk af te trekken. Ze gebruikte het touwtje dat in het elastiek zat om me te remmen. Als ze er aan trok, deed dat zo veel pijn, dat elke gedachte aan klaarkomen wegvloog. Zo hield ze me een tijdje heel opwindend onder controle. Maar ja, het werd natuurlijk zo lekker, dat ik onder haar bekwame en gevoelige handen heerlijk klaarkwam. Ze ving mijn zaad op, en smeerde het over mijn mond, gezicht en borst.
Ik dacht dat ze het elastiek nu los zou knippen, maar ze was iets heel anders van plan. Gewoon een ruk aan het touw, en dat hele strakke elastiek van niet meer dan een halve centimeter doorsnee in één keer over mijn ballen trekken. Alleen al het idee maakte me heel angstig. Manja zei echter: “niet zeuren, ik doe het altijd zo; gewoon even ontspannen!” Ik haalde diep adem en probeerde me te ontspannen. Met één krachtige ruk aan het touw trok ze het elastiek over mijn ballen heen. Het was maar goed dat we op zolder waren en niet in de rode kamer, want anders was mijn brul tot in het centrum van Valkenswaard te horen geweest.
Zachtjes pakte ik mijn gemartelde ballen vast. Even controleren of ze er nog aan zaten, Dat was zo. Wel heb ik nog zeker 5 dagen heel veel napijn gevoeld. Maar dat is meer nagenieten dan napijn!
Manja kwam bij me op de grond zitten en we hebben nog zeker een kwartier zitten na kletsen over, over het leven, eigenlijk over alle dingen waarover je na zulke intieme momenten kunt napraten. Want intiem is het, je volledig over kunnen geven aan iemand die haar best doet je zo veel mogelijk pijn te bezorgen, maar op zo’n manier dat pijn en genot een hele avond in elkaar over blijven gaan. Die overgave durven doen is ook iets wat je moet leren, maar Manja weet precies hoe ze je het vertrouwen kan geven dat ook te doen.
Dank je wel, lieve Manja, voor een heerlijke avond vol pijn en genot.