Na lang wikken en wegen de stoute schoenen aangetrokken, de knoop doorgehakt en op de send knop gedrukt.
‘PFFFFF’ met een zoekend geluid verdween de mail met mijn diepste fantasieën…
Weg! Geen weg meer terug, eigenlijk schrok ik me kapot. Wilde ik echt op die knop drukken? Maar ergens was ik ook opgelucht…
Lang hoefde ik op antwoord niet te wachten, en in de mail terug werd ik weer wat op mijn gemak gesteld. Er ontstond een kleine mailwisseling en er werd een afspraakje gemaakt. Niets lucht zo op als een genomen beslissing..
Ja, ook dit is een natuurlijk ode aan Manja, zoals ze me opgevangen heeft na al mijn gefantaseer. Ik had mijn fantasieën en verlangens opgeschreven en aan haar gegeven. Ik heb haar bedolven onder fantasieën en verlangens die ik had en voelde in een heel ander moment en stemming dan die ik had toen ik met knikkende knieën bij Meesteres Manja binnenstapte.
Ik was trots dat ik me echt met mijn verlangens bij haar meldde. We zouden een halve dag sessie doen, met af en toe even pauze. En ik vind het knap zoals ze met mijn wolk van verlangens om is gegaan. Ze heeft gewoon gekeken waar ik positief op reageerde en me wat meer daarvan gegeven, waarmee ze automatisch een aantal van mijn fantasieën vervulde. En ze heeft dat spel lekker langzaam opgebouwd. En me daarmee alleen nog maar nieuwsgieriger gemaakt naar wat er allemaal nog meer mogelijk is binnen de bdsm.
Verderop op de dag heb ik nog kennis gemaakt met een paar van haar collega’s, en Manja heeft de sessie afgemaakt samen met Zascha. Er werd alle moeite genomen die nodig was, én alle tijd die nodig was om mij bevredigd het pand te kunnen laten verlaten. De remmingen en schaamte die ik voelde voor ik op de send knop drukte voor mijn eerste mail maakten het voor mij lastig om me te laten gaan.
En nu ik weer thuis ben heb ik spijt dat ik me niet meer heb laten gaan, gewoon verteld heb wat ik voelde tijdens de sessie. Met een hoop fantasieën binnenkomen in de hoop dat die vervuld worden gaat niet werken heb ik geleerd. Gewoon vertrouwen op de vaardigheid van de meesteres is wat ik geleerd heb te moeten doen. En trouw zijn aan jezelf, en zeggen wat je voelt, en op het moment zelf zeggen wat je spannend, leuk of fijn zou vinden. Maar dat vind ik moeilijk, en is er dus nog een hoop om te leren. Dus alle reden om nog eens een bezoekje te plannen.
Slaafje B.