Een bondage duo sessie met Mrs. Nina en Mrs. Manja

Ik ben onlangs weer bij BDSM Huis langs geweest voor een halve dag duo sessie met Mrs. Nina en Mrs. Manja. Deze keer wilde ik iets nieuws uitproberen, namelijk een zware bondage met folie, dus heel strak gewikkeld als een mummie. Ik had dit al vaker gedaan, alleen nog nooit 4 uren lang. Gelukkig hadden Mrs. Nina en Mrs. Manja hiermee ervaring. Wederom was een no-limit/safewoord sessie afgesproken. Tijdens mijn bondage zouden Mrs. Nina en Mrs. Manja regelmatig even een kort bezoekje brengen om me flink te martelen o.a. met mijn favoriete tepel trampeltjes. Ik was dan zo strak vastgebonden dat ik helemaal niets anders kon doen dan het maar te ondergaan.

Na een goed voorgesprek togen we weer naar mijn favoriete zolderkamer onder de ladder aan het plafond. Dat was even slikken want Mrs. Manja en Nina hadden reeds een hele rij riempjes op de grond klaargelegd. Naast de strakke folie wilden ze zeker weten dat ik geen millimeter kon bewegen (spartelen) en zouden ze additioneel een hele serie riempjes over de hele lengte van mijn lichaam vastmaken.

Voor de eventuele nood moest ik eerst een luier aantrekken. Mrs. Manja begon daarna vakkundig een doorzichtige folie rond mijn lichaam te wikkelen. Deze zat al bijzonder strak en de folie leek net als huishoudfolie al vanzelf rondom het lichaam te kleven. Alsof dat niet genoeg was, moest ik op de riempjes liggen en werden deze nog eens om het lichaam vastgemaakt. Ik kon echt geen kant meer op, inderdaad geen millimeter.

Ook het hoofd werd niet vergeten. Nadat eerst een masker werd opgezet, werd dit masker nogmaals omwikkeld met tape, behoudens een uitsparing voor de neus en een smalle opening bij de mond. Die werd echter gelijk weer gedicht met een strakke riem om de mond. Door alle tape rondom het gezicht was gelijk alle zicht verdwenen. Een volmaakte mummie en je kon alleen nog maar gissen wat er om je heen gebeurde.

Door de langere periode was het belangrijk om middels enkele gaten in de folie het lichaamsvocht te laten ontsnappen. Op enkele plaatsen werden vakkundig diverse gaten geknipt evenals bij de tepels. Ik lag nog maar net of ik voelde gelijk een pijnscheut bij mijn tepels. Mrs. Manja was er gelijk met haar naaldhakken op gaan staan om te controleren of alles naar wens was. Daarna werd het stil.

Je krijgt het gevoel dat je helemaal afgesloten bent van de rest van de wereld en kunt alleen maar afwachten. Na verloop van tijd hoorde ik wat gestommel gevolgd door wederom een flinke pijnscheut in de tepels. Ik had geen idee wie erop stond, maar deze dame had wederom dunne naaldhakken aan. Later bleek het Mrs. Nina te zijn. Hoe ik dat wist? Na de marteling werd de riem van mijn mond gehaald. In de kleine opening werd een trechter geschoven en toen hoorde ik de stem van Mrs. Nina of ik er klaar voor was. Zonder op mijn antwoord te wachten (kon ik toch niet geven) werd ik verrast door haar goddelijke vocht. Mrs. Nina moest kennelijk nodig want de stroom hield maar niet op. De trechter was gelukkig groot genoeg en na een tijdje had ik alles weggeslikt. De riem ging weer om mijn mond en weg was Mrs. Nina. Daarna was het weer een tijdje stil.

Zo ging het de hele avond door. Regelmatig werden de tepels kort mishandeld met volle gewicht op dunne naaldhakken zonder dat ik wist van wie. Ook werd er nog een plasje geserveerd en ook deze keer wist ik niet van wie. Dat maakt het wel spannender.

4 uur is toch echt wel een lange periode wanneer je letterlijk geen millimeter kan bewegen. Mijn voet begon een beetje kramp te krijgen wat gelukkig na een tijdje weer wegging. Het werd ook flink warmer in de folie en de handen begonnen licht te zweten. Na ca 3 uur begon de strakke bondage toch wel zwaar te worden en overwoog ik om het belletje te rinkelen die de dames in mijn bondage hadden meegegeven in geval van nood. Gelukkig hoorde ik op dat moment zowel Mrs. Nina als Manja naar boven komen, deze keer luid babbelend met elkaar. Het einde was nabij, echter ze wilden me nog een ultieme marteling geven. Beide dames hadden hun scherpste heels uit hun verzameling meegenomen en ze zouden deze voor een langere periode volle gewicht in mijn reeds rauwe tepels boren. Mrs. Nina begon als eerste. Ik heb het uitgeschreeuwd door de gag, om genade geroepen, haar naam geroepen wat ik normaal niet doe, maar no limit/safewoord en ze bleef gewoon met haar mega scherpe hakken volle gewicht staan en boren. Ik kon er niets aan doen, haar er niet afgooien, niet spartelen of wat dan ook. Na een eeuwigheid stapte ze af, maar daarna was Mrs. Manja nog aan de beurt. Ik smeekte door de gag om minder scherpe heels te gebruiken, maar of ze dat deed? Ook Mrs. Manja bleef langere tijd volle naaldhak gewicht staan/boren, ondanks wederom mijn gejammer. It was like hell.

Na een tijdje was de sessie gelukkig voorbij. Ik had het helemaal gehad. Nadat ik losgemaakt was en ik probeerde op te staan, voelde ik wat duizelig. Dat was normaal als je zo’n lange periode onbeweeglijk gelegen had. Wat zoetjes en een cola deden wonderen. We hadden op zolder nog wat nagepraat. Mrs. Manja bleek inderdaad iets minder scherpe naaldhakken als afsluiting gebruikt te hebben, mooie rode pumps met zeer hoge hakken en een plateau zool. Ik had bij Mrs. Nina namelijk zo hard zitten jammeren, dat ze medelijden had gekregen. Hoe dan ook, door de rauwe tepels deden ook deze hakken nog mega pijn. Moet er achteraf niet aan denken dat ze haar scherpste hakken gebruikt zou hebben.

Al met al weer een zeer geslaagde sessie. Ik kom vaker bij zowel Mrs. Nina als Manja en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Een top duo.

Groetjes, Dutchguy